6 NIEDZIELA WIELKANOCNA – ROK C
(Dz 15, 1-2. 22-29)
Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci w Antiochii: ”Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni”. Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich udadzą się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do Apostołów i starszych. Wtedy Apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem. Posłali przez nich pismo tej treści: ”Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc wam zamęt w duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!”.
ACTS 15:1-2, 22-29
Some who had come down from Judea were instructing the brothers,
“Unless you are circumcised according to the Mosaic practice,
you cannot be saved.”
Because there arose no little dissension and debate
by Paul and Barnabas with them,
it was decided that Paul, Barnabas, and some of the others
should go up to Jerusalem to the apostles and elders
about this question.
The apostles and elders, in agreement with the whole church,
decided to choose representatives
and to send them to Antioch with Paul and Barnabas.
The ones chosen were Judas, who was called Barsabbas,
and Silas, leaders among the brothers.
This is the letter delivered by them:
“The apostles and the elders, your brothers,
to the brothers in Antioch, Syria, and Cilicia
of Gentile origin: greetings.
Since we have heard that some of our number
who went out without any mandate from us
have upset you with their teachings
and disturbed your peace of mind,
we have with one accord decided to choose representatives
and to send them to you along with our beloved Barnabas and Paul,
who have dedicated their lives to the name of our Lord Jesus Christ.
So we are sending Judas and Silas
who will also convey this same message by word of mouth:
‘It is the decision of the Holy Spirit and of us
not to place on you any burden beyond these necessities,
namely, to abstain from meat sacrificed to idols,
from blood, from meats of strangled animals,
and from unlawful marriage.
If you keep free of these,
you will be doing what is right. Farewell.'”
(Ap 21, 10-14. 22-23)
Uniósł mnie anioł w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga. Źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu: Miało ono mur wielki i wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu szczepów synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka. A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą Baranek.
REV 21:10-14, 22-23
The angel took me in spirit to a great, high mountain
and showed me the holy city Jerusalem
coming down out of heaven from God.
It gleamed with the splendor of God.
Its radiance was like that of a precious stone,
like jasper, clear as crystal.
It had a massive, high wall,
with twelve gates where twelve angels were stationed
and on which names were inscribed,
the names of the twelve tribes of the Israelites.
There were three gates facing east,
three north, three south, and three west.
The wall of the city had twelve courses of stones as its foundation,
on which were inscribed the twelve names
of the twelve apostles of the Lamb.
I saw no temple in the city
for its temple is the Lord God almighty and the Lamb.
The city had no need of sun or moon to shine on it,
for the glory of God gave it light,
and its lamp was the Lamb.
(J 14, 23-29)
Jezus powiedział do swoich uczniów: “Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie”.
JN 14:23-29
Jesus said to his disciples:
“Whoever loves me will keep my word,
and my Father will love him,
and we will come to him and make our dwelling with him.
Whoever does not love me does not keep my words;
yet the word you hear is not mine
but that of the Father who sent me.
“I have told you this while I am with you.
The Advocate, the Holy Spirit,
whom the Father will send in my name,
will teach you everything
and remind you of all that I told you.
Peace I leave with you; my peace I give to you.
Not as the world gives do I give it to you.
Do not let your hearts be troubled or afraid.
You heard me tell you,
‘I am going away and I will come back to you.’
If you loved me,
you would rejoice that I am going to the Father;
for the Father is greater than I.
And now I have told you this before it happens,
so that when it happens you may believe.”
Myśli do kazania:
1. Czasami ludzie myślą, że Chrześcijaństwo jest miejscem i przestrzenią, gdzie Bóg stawia człowiekowi wymagania. Myślą, kościół czy konfesjonał są jak siłownia, w których mamy wykonać jakiś trening i się zmęczyć. Myślą, że Ewangelia to tylko zasady i przykazania, które w jakimś sensie wymagają od nas pewnego wysiłku. Paradoksalnie wiara chrześcijańska o wiele częściej zdejmuje z nas ciężary, których nie musimy nosi. Żydzi w dzisiejszym pierwszym czytaniu domagają się od nowo nawróconych na chrześcijaństwo pogan – obrzezania. Apostołowie podczas pierwszego soboru w Jerozolimie zadecydowali, że nie trzeba nakładać dodatkowych ciężarów rytualnych: Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Należy zachowywać to co konieczne: wystrzegać się bałwochwalstwa i nieczystości. Reszta jest według Ducha Świętego niekoniecznym ciężarem. Zawsze warto zadawać sobie to pytanie, czy te pewne czynności i zasady doprowadzają nas do wolności w Chrystusie, czy raczej do duchowego zmęczenia i lęku. Przestań udawać, bo to męczy…
2. Naszym powołaniem jest niebieskie Jeruzalem. Ma ono konkretne wymiary i strukturę. Zbudowane jest na wysokiej górze. Jego mury są z drogocennego jaspisu. Ma dwanaście bram. To miejsce gdzie Bóg nas zaprasza. Bóg, który jest słońcem tego miasta. Wieczność polega na skorzystaniu z tego zaproszenia.
3. Jeśli chcemy wejść do tego niebieskiego mieszkania, musimy najpierw ugościć Boga w swoim sercu. Miłość do Jezusa i wypełnianie Jego woli otwiera nasze serce na duchową obecność Boga. Być chrześcijaninem nie polega na tym żeby tylko wierzyć, że Bóg istnieje i ma dom tam gdzieś na wysokościach. Być chrześcijaninem, to samemu stać się domem dla Boga. Czy moje duchowe wnętrze jest domem dla Boga?
4. Dom ten ma fundamenty z pokory. Ściany zbudowane z dobrych uczynków. Dach zbudowany z zaufania Bogu i okna z szybami nadziei.
5. Kiedy mieszka w nas Boży Duch – posiadamy duchową pamięć, która owocuje w naszym życiu nie tylko dobrocią, ale też mądrością. Lęk w naszym życiu nie bierze się z problemów i trudnych sytuacji, ponieważ one zawsze będą. Lęk i nerwowość jest znakiem braku Ducha Świętego. Duch Święty jest nauczycielem z wysoka, który w sposób duchowy komentuje nasze życie. Daje nadprzyrodzone wytłumaczenie każdej sytuacji w naszym życiu. Ten natchniony i prawdziwy komentarz usuwa lęk i smutek. Pocieszanie Ducha Świętego nie polega na mówieniu: wszystko będzie OK. Jego pocieszanie polega na słowach: spójrz z Bożej perspektywy na swoje życie; zobacz, że to wszystko ma głębszy sens.
6. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Pokój Jezusa to nie pokój światowy, który polega na równowadze w relacjach pomiędzy ludźmi, czy na kruchej równowadze pomiędzy państwami na świecie. Pokój Jezusa to wewnętrzne scalenie. Zespolenie naszego wnętrza. To Duch Święty i dusza ludzka przy jednym stole, gdzieś na dnie ludzkiego serca.
Thoughts to Gospel:
1. Sometimes, people think that Christianity is a place and space where God creates demands on Mankind. They think that the church or confessional are like a gym where we have to do some training until we become tired. They think that the Words of the Gospel are only rules and commandments that require obedience from us. Paradoxically, the Christian faith more often removes the burdens from us. The Jews, in today’s first reading, demand circumcision of the newly converted pagans to Christianity. However, the Apostles, during the first council of Jerusalem, decided that no additional ritual burdens were required of them. “For we have decided, the Holy Spirit and us, not to put any burden on you except what is necessary. Preserve what is necessary; beware of idolatry and impurity. The rest is, according to the Holy Spirit, an unnecessary burden.” It is always worth asking the question whether certain activities and principles lead us to freedom in Christ or rather to spiritual fatigue and fear. Stop pretending because pretending Becomes tiring.
2. Our calling is the Heavenly Jerusalem. It has specific dimensions and structure. It is built on a high mountain. Its walls are constructed of precious jasper. It has twelve gates. This is the place where God, who is the Sun of this city, invites us. Eternity is the acceptance of this invitation.
3. If we want to enter this heavenly apartment, we must first place God in the center of our hearts. The love for Jesus and the fulfillment of His will open our hearts to the spiritual presence of God. Being a Christian is not just believing that God exists and that He exists somewhere in the heavens. To be a Christian is to create a home for God in my spiritual interior.
4. This house has a foundation of humility. Its walls are built with good deeds. Its roof is built with trust in God and its windows of hope.
5. When God’s Spirit lives in us, we have a spiritual memory that results in our lives not only Being filled with goodness but also with wisdom. The fear in our lives does not come from problems and difficult situations because there will always be such challenges in our lives. Anxiety and nervousness are signs of an absence of the Holy Spirit. The Holy Spirit is an inspirational Teacher who comments on our lives in a spiritual way. It gives a supernatural explanation of every situation that occurs in our lives. This inspired and true commentary removes fear and sadness from our lives. To comfort the Holy Spirit within us is not to say that everything will be O.K. His consolation consists in the words; “Look at our lives from God’s perspective and see that it all has profound meaning.”
6. “I leave peace with you; I give you my peace”. The peace of Jesus is not a worldly peace which is based on a balance in the relationship among people or on the fragile balance among countries in the world. The peace of Jesus is an internal integrity ; it is a combination of the parts of our interior life. It is the Holy Spirit and the human soul seated together at one table somewhere at the bottom of the human heart.
Odsłony: 4