3 NIEDZIELA ZWYKŁA – ROK C
(Ne 8, 2-4a. 5-6. 8-10)
Kapłan Ezdrasz przyniósł Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy mogli rozumieć; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa. Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu – znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud powstał. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud, podniósłszy ręce, odpowiedział: “Amen! Amen!” Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi. Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: “Ten dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!” Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im Nehemiasz: “Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie słodkie napoje, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Bogu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją”.
NEH 8:2-4A, 5-6, 8-10
Ezra the priest brought the law before the assembly,
which consisted of men, women,
and those children old enough to understand.
Standing at one end of the open place that was before the Water Gate,
he read out of the book from daybreak till midday,
in the presence of the men, the women,
and those children old enough to understand;
and all the people listened attentively to the book of the law.
Ezra the scribe stood on a wooden platform
that had been made for the occasion.
He opened the scroll
so that all the people might see it
— for he was standing higher up than any of the people —;
and, as he opened it, all the people rose.
Ezra blessed the LORD, the great God,
and all the people, their hands raised high, answered,
“Amen, amen!”
Then they bowed down and prostrated themselves before the LORD,
their faces to the ground.
Ezra read plainly from the book of the law of God,
interpreting it so that all could understand what was read.
Then Nehemiah, that is, His Excellency, and Ezra the priest-scribe
and the Levites who were instructing the people
said to all the people:
“Today is holy to the LORD your God.
Do not be sad, and do not weep”—
for all the people were weeping as they heard the words of the law.
He said further: “Go, eat rich foods and drink sweet drinks,
and allot portions to those who had nothing prepared;
for today is holy to our LORD.
Do not be saddened this day,
for rejoicing in the LORD must be your strength!”
(1 Kor 12, 12-30)
Bracia: Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem. Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne członki. Jeśliby noga powiedziała: “Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała” – czy wskutek tego rzeczywiście nie należy do ciała? Lub jeśliby ucho powiedziało: “Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała” – czyż nie należałoby do ciała? Gdyby całe ciało było wzrokiem, gdzież byłby słuch? Lub gdyby całe było słuchem, gdzież byłoby powonienie? Lecz Bóg, tak jak chciał, stworzył różne członki, rozmieszczając każdy z nich w ciele. Gdyby całość była jednym członkiem, gdzież byłoby ciało? Tymczasem są wprawdzie liczne członki, ale jedno ciało. Nie może więc oko powiedzieć ręce: “Nie jesteś mi potrzebna”, albo głowa nogom: “Nie potrzebuję was”. Raczej nawet niezbędne bywają dla ciała te członki, które uchodzą za słabsze; a te, które uważamy za mało godne szacunku, tym większym obdarzamy poszanowaniem. Tak przeto szczególnie się troszczymy o przyzwoitość wstydliwych członków ciała, gdyż wobec tych, które nie należą do wstydliwych, nie istnieje taka potrzeba. Lecz Bóg tak ukształtował nasze ciało, że zyskały więcej szacunku członki z natury mało godne czci, by nie powstało rozdwojenie w ciele, lecz żeby poszczególne członki troszczyły się o siebie nawzajem. Tak więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współradują się wszystkie członki. Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi Jego członkami. I tak ustanowił Bóg w Kościele naprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają moc czynienia cudów, potem tych, którzy uzdrawiają, którzy wspierają pomocą, którzy rządzą, którzy przemawiają rozmaitymi językami. Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów? Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć?
1 COR 12:12-30
Brothers and sisters:
As a body is one though it has many parts,
and all the parts of the body, though many, are one body,
so also Christ.
For in one Spirit we were all baptized into one body,
whether Jews or Greeks, slaves or free persons,
and we were all given to drink of one Spirit.
Now the body is not a single part, but many.
If a foot should say,
“Because I am not a hand I do not belong to the body, ”
it does not for this reason belong any less to the body.
Or if an ear should say,
“Because I am not an eye I do not belong to the body, ”
it does not for this reason belong any less to the body.
If the whole body were an eye, where would the hearing be?
If the whole body were hearing, where would the sense of smell be?
But as it is, God placed the parts,
each one of them, in the body as he intended.
If they were all one part, where would the body be?
But as it is, there are many parts, yet one body.
The eye cannot say to the hand, “I do not need you, ”
nor again the head to the feet, “I do not need you.”
Indeed, the parts of the body that seem to be weaker
are all the more necessary,
and those parts of the body that we consider less honorable
we surround with greater honor,
and our less presentable parts are treated with greater propriety,
whereas our more presentable parts do not need this.
But God has so constructed the body
as to give greater honor to a part that is without it,
so that there may be no division in the body,
but that the parts may have the same concern for one another.
If one part suffers, all the parts suffer with it;
if one part is honored, all the parts share its joy.
Now you are Christ’s body, and individually parts of it.
Some people God has designated in the church
to be, first, apostles; second, prophets; third, teachers;
then, mighty deeds;
then gifts of healing, assistance, administration,
and varieties of tongues.
Are all apostles? Are all prophets? Are all teachers?
Do all work mighty deeds? Do all have gifts of healing?
Do all speak in tongues? Do all interpret?
(Łk 1, 1-4; 4, 14-21)
Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono. W owym czasie: Powrócił Jezus mocą Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich. Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: “Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana”. Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. Począł więc mówić do nich: “Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście”.
LK 1:1-4; 4:14-21
Since many have undertaken to compile a narrative of the events
that have been fulfilled among us,
just as those who were eyewitnesses from the beginning
and ministers of the word have handed them down to us,
I too have decided,
after investigating everything accurately anew,
to write it down in an orderly sequence for you,
most excellent Theophilus,
so that you may realize the certainty of the teachings
you have received.
Jesus returned to Galilee in the power of the Spirit,
and news of him spread throughout the whole region.
He taught in their synagogues and was praised by all.
He came to Nazareth, where he had grown up,
and went according to his custom
into the synagogue on the sabbath day.
He stood up to read and was handed a scroll of the prophet Isaiah.
He unrolled the scroll and found the passage where it was written:
The Spirit of the Lord is upon me,
because he has anointed me
to bring glad tidings to the poor.
He has sent me to proclaim liberty to captives
and recovery of sight to the blind,
to let the oppressed go free,
and to proclaim a year acceptable to the Lord.
Rolling up the scroll, he handed it back to the attendant and sat down,
and the eyes of all in the synagogue looked intently at him.
He said to them,
“Today this Scripture passage is fulfilled in your hearing.”
Myśli do kazania:
1. Pierwsze czytanie opowiada o dziejach narodu wybranego po powrocie z niewoli babilońskiej. Kraj jest w opłakanym stanie: mury Jerozolimy zniszczone, świątynia spustoszona. Jest to czas odbudowy państwa, stolicy i świątyni. Bóg posyła Żydom w tym trudnym czasie dwóch opatrznościowych mężów: kapłana Ezdrasza i namiestnika Nehemiasza. Pobożny kapłan i mądry polityk – to wielkie błogosławieństwo dla państwa. Od czego zacząć odbudowę? Od słuchania Słowa Bożego. Słowo Boże ma być fundamentem dla tego narodu tułaczy. Następnie podejmują odbudowę Świątyni i murów miejskich. Jeśli chce się odbudować państwo trzeba wrócić do wiary w Boga i odbudować mur, który będzie nas chronił przed niebezpieczeństwem. Czyli nadać słowom właściwe znaczenie, ustanowić mądre prawo.
2. To co się wydarzyło za czasów Nehemiasza, jest dla nas wzorem jak odbudować Kościół. Ze słuchania rodzi się wiara, z wiary rodzi się kościół. Jeśli jesteśmy w zanurzeni w Słowie Bożym, Duch Święty przekształca nas. Obdarza nas potrzebnymi charyzmatami (darami, którymi służymy innym). Ciosa nasze dusze i czyni z nich kamienie, które pasują do siebie. Łączy te kamienie cementem miłości. Buduje Kościół.
3. Dlatego tak ważne jest pytanie: Jakie słowo nas stwarza? Jeśli mamy za dużo słów tego świata, ciężko nam jest się odnaleźć w Kościele. Jesteśmy tylko kupą kamieni które porastają chwastami egoizmu. Jeśli jednak słuchamy często Biblii, to z bezkształtnego kamienia stajemy się cegłami, płytami, dachówkami i kolumnami Świątyni Boga.
4. Jakie jest moje miejsce w Kościele? Drugie czytanie mówi o różnych funkcjach w Kościele: Apostołowie, prorocy, nauczyciele, ci którzy uzdrawiają i ci którzy pomagają. Kościół jest jak ciało, każdy członek tego ciała jest do czegoś potrzebny.
5. Jezus w synagodze rozpoczyna swoją działalność od fragmentu z Proroka Izajasza. Jeśli więc Bóg rozpoczyna swoją działalność od Biblii – tym bardziej my powinniśmy.
6. Słyszymy w tych odczytanych słowach co jest celem działalności Kościoła – Zbawienie ludzi. Zbawienie w wieczności oznacza nasze przebywanie w Niebie z Bogiem. Tu na ziemi oznacza: Bogactwo nadziei, która płynie z Ewangelii; oznacza prawdziwą wolność duchową, która oznacza serce wolne od niepotrzebnych przywiązań; oznacza uleczenie ze ślepoty, czyli wlanie w serce człowieka mądrości duchowej; oznacza wytchnienie w Bożym miłosierdziu.
7. Ważniejsze od dobrych czynów dokonywanych dla Boga, jest przede wszystkim napełnienie się Duchem Świętym i życie w tym Duchu. Najpierw sami mamy się napełnić po brzegi bogactwem Boga i z tego udzielać innym. Jeśli zamienimy tą kolejność szybko się wypalimy.
Thoughts to Gospel:
1. The first reading talks about the history of the chosen nation after they returned from Babylonian exile. The country was in very bad shape. Jerusalem’s walls had been damaged, the temple had been decimated. This was the time to rebuild the country, the capital and the temple. God sent two providential men to the Jews during this difficult time; the priest Ezdra and the ruler Nehemiah; a pious priest and a wise political leader. This is a great blessing for every country. Where do we have to start to rebuild a desolate country? We start by listening to God’s words. God’s words were a foundation for this wandering nation. Next, they started to rebuild the temple and the city walls. If we want to rebuild a country, we must return to a belief in God and rebuild walls which will defend us from danger (giving words a true meaning and establishing wise laws).
2. This is what happened during Nehemiah’s time. For us, it’s an example of how to rebuild the church. From hearing comes faith; from faith is the church. If we are immersed in God’s word, the Holy Spirit transforms us. He gives us needed charisms (spiritual gifts which serve others). He hews (forms) our souls and makes stones with them which fit together. He connects them with the cement of love.
3. This is a pivotal question: Which word creates me? If we have too many words from this world, it is very hard to find one’s own place in the church. We are only a pile of unhewn stones. Which are overgrown with weeds of selfishness. But, when we listen often to the Bible, then from a shapeless stone, we become bricks, plates, tile and pillars in God’s Temple
4. Where is my place in the church? The second reading speaks about various functions in the church: Apostles, prophets, teachers, healers, servants. The church is like a body; every part is needed.
5. Jesus in the synagogue starts his activity from a fragment of the Book of the Prophet Isaiah. If God starts His activity from the Bible…..then we should do the same.
6. We can hear in the spoken words of Jesus, the goal of Church activity….salvation of the people. Salvation in eternity means being in Heaven with God. But, in this reality, salvation means richness of hope, which flows from the Gospel. Salvation means genuine spiritual freedom, which is a heart free from unnecessary passions. Salvation means healing from blindness – which is pouring out of the human heart….spiritual wisdom. Salvation means relief in the midst of God’s mercy.
7. For God, more important than our good deeds is, first of all, being filled with the Holy Spirit and living in this Spirit. First, we must fill ourselves to the brim with God’s richness. Then, we can give from this abundance to others. But, if we change this order, we will quickly become weak and exhausted.
Odsłony: 1