2 NIEDZIELA ZWYKŁA – ROK C
(Iz 62, 1-5)
Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia. Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana określą. Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga. Nie będą więcej mówić o tobie “Porzucona”, o krainie twej już nie powiedzą “Spustoszona”. Raczej cię nazwą “Moje w niej upodobanie”, a krainę twoją – “Poślubiona”. Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża. Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje.
IS 62:1-5
For Zion’s sake I will not be silent,
for Jerusalem’s sake I will not be quiet,
until her vindication shines forth like the dawn
and her victory like a burning torch.
Nations shall behold your vindication,
and all the kings your glory;
you shall be called by a new name
pronounced by the mouth of the LORD.
You shall be a glorious crown in the hand of the LORD,
a royal diadem held by your God.
No more shall people call you “Forsaken, ”
or your land “Desolate, ”
but you shall be called “My Delight, ”
and your land “Espoused.”
For the LORD delights in you
and makes your land his spouse.
As a young man marries a virgin,
your Builder shall marry you;
and as a bridegroom rejoices in his bride
so shall your God rejoice in you.
(1 Kor 12, 4-11)
Bracia: Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.
1 COR 12:4-11
Brothers and sisters:
There are different kinds of spiritual gifts but the same Spirit;
there are different forms of service but the same Lord;
there are different workings but the same God
who produces all of them in everyone.
To each individual the manifestation of the Spirit
is given for some benefit.
To one is given through the Spirit the expression of wisdom;
to another, the expression of knowledge according to the
same Spirit;
to another, faith by the same Spirit;
to another, gifts of healing by the one Spirit;
to another, mighty deeds;
to another, prophecy;
to another, discernment of spirits;
to another, varieties of tongues;
to another, interpretation of tongues.
But one and the same Spirit produces all of these,
distributing them individually to each person as he wishes.
(J 2, 1-11)
W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: “Nie mają wina”. Jezus Jej odpowiedział: “Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?” Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: “Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Jezus rzekł do sług: “Napełnijcie stągwie wodą”. I napełnili je aż po brzegi. Potem powiedział do nich: “Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu”. Ci więc zanieśli. Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: “Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory”. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
JN 2:1-11
There was a wedding at Cana in Galilee,
and the mother of Jesus was there.
Jesus and his disciples were also invited to the wedding.
When the wine ran short,
the mother of Jesus said to him,
“They have no wine.”
And Jesus said to her,
“Woman, how does your concern affect me?
My hour has not yet come.”
His mother said to the servers,
“Do whatever he tells you.”
Now there were six stone water jars there for Jewish ceremonial washings,
each holding twenty to thirty gallons.
Jesus told the them,
“Fill the jars with water.”
So they filled them to the brim.
Then he told them,
“Draw some out now and take it to the headwaiter.”
So they took it.
And when the headwaiter tasted the water that had become wine,
without knowing where it came from
— although the servers who had drawn the water knew —,
the headwaiter called the bridegroom and said to him,
“Everyone serves good wine first,
and then when people have drunk freely, an inferior one;
but you have kept the good wine until now.”
Jesus did this as the beginning of his signs at Cana in Galilee
and so revealed his glory,
and his disciples began to believe in him.
Myśli do kazania:
1. Myślą przewodnią dzisiejszych czytań jest wesele. Izajasz odnowione przymierze porównuje do zaślubin. Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje. Piękno i radość – to skutki przymierza z Bogiem. To wielka moc, która unosi nas nad ziemię. Bóg jest Miłością, sercem tej Miłości jest radość. Radość, której nie może zdefiniować żaden psycholog, czy nawet poeta. W ciągu sekundy tego doświadczenia, z żebraka stajemy się odzianymi w kosztowności bogaczami.
2. Publiczna działalność Jezusa zaczyna się od radości – wesele w Kanie Galilejskiej. Kończy się także weselem Zmartwychwstania nad brzegami Jeziora Genezaret. Radość stanowi jakby dwa nawiasy zamykające publiczną działalność Jezusa. Podczas uczty w Kanie zamienia wodę w wino, podczas innej uczty – Ostatniej Wieczerzy zamienia wino w swoją krew.
3. Stągwie to około 100 litrów. Sześć stągwi to około 600 litrów. Dość pokaźna ilość. Łaska Boża jest nie skończona, zawsze zaskakuje. Jest to też symboliczne przejście z judaizmu do chrześcijaństwa: mykwy, które służyły obmyciom, służą teraz przechowywaniu wina. Chrześcijaństwo, to nie tylko miejsce i przestrzeń, gdzie mowa jest o grzechu, pokucie i obmywaniu się z win, ale to przede wszystkim miejsce, gdzie mamy napełnić się radością Ducha Świętego.
4. Stągwie kamienne są jak kamienne tablice 10 przykazań. Teraz jednak mamy Nowe Prawo wypisane mocą Ducha Świętego. Te stągwie wyobrażają dwa rodzaje chrześcijan. Jedni mają w sobie tylko zwykłą wodę – tradycyjna religijność, wypełniony dekalog. Kiedy jednak dotknie nas Pan, jesteśmy napełnieni tym samym Duchem co Jezus. Na zewnątrz jesteśmy zwykłymi ludźmi, ale wewnątrz fermentuje nas wino Ducha Świętego.
5. Siódmą stągwią jest Maryja. Ona jest pełna łaski. Ona jest po brzegi swojego człowieczeństwa wypełniona Duchem Świętym. Ona jest dla nas wzorem.
6. O takich duchowych stągwiach napełnionych Duchem Świętym mówi drugie czytanie. Ci, którzy w pełni otworzyli się na Boga, przestają być chrześcijanami kulturowymi czy statystycznymi, ale stają się chodzącym sakramentami. Czyli znakami obecności Boga na świecie.
7. Na potwierdzenie tej ich wewnętrznej przemiany – posługują się charyzmatami. Cuda, proroctwa, języki… To nie jest tylko dla wybranych. Nie tylko księża są odpowiedzialni za Kościół. Każdy z nas musi odczytać jaki jest jego charyzmat w kościele. Jeśli zacznę prosić Boga o te łaski, On na pewno mnie zaskoczy. Poprowadzi mnie do czegoś jeszcze większego. Będę zaskoczony jak starosta weselny.
8. Zachowałeś dobre wino, aż do tej pory… Bóg na czasy ostateczne zachował to co najlepsze – wino Ducha Świętego. Nie jest nigdy za późno, żeby zaczerpnąć ze stągwi Bożej radości i mocy.
Thoughts to Gospel:
1. The main thought of today’s readings is wedding. Isaiah renewed covenant compare to marital vow. As a young man marries a virgin, your Builder shall marry you; and as a bridegroom rejoices in his bride so shall your God rejoice in you. Beauty and joy – these are effects covenant with God. This is great power, which lift us up from earth.God is love, but a heart of this love – is a joy. Joy which nobody psychologist can define, or even poet. In one instant experience of this joy, from beggar, we transform to rich man full of wealth.
2. The public activity of Jesus begins with joy – the wedding in Cana of Galilee. It also ends with the joy of the Resurrection on the shores of the Lake of Gennesaret. Joy is like two brackets closing Jesus’ public activity. During the feast at Cana, he turns water into wine, during another feast – the Last Supper turns wine into his blood.
3. Stone jar water are about 100 litres. Six jars water are about 600 litres. Quite a good amount. God’s grace is not finished, it always surprises. It is also a symbolic transition from Judaism to Christianity: the mikvehs that served to wash body, are now used to store wine. Christianity is not only a place and space where we talk about sin, repentance and washing from vice, but above all is a place, where we are to fill ourselves with the joy of the Holy Spirit.
4. The stone mykvehs are like stone tablets of the 10 commandments. Now, however, we have a New Law written in the power of the Holy Spirit. These stone jars are represented by two kinds of Christians. Some have only ordinary water in themselves – traditional religiosity, fulfilled Decalogue. But when the Lord touches us, we are filled with the same Spirit as Jesus. We are ordinary people outside, but inside we are fermented by the Holy Spirit wine.
5. The seventh jar is Mary. She is full of grace. She is filled with the Holy Spirit to the brim of her humanity. She is a model for us.
6. The second reading speaks of such spiritual jars filled with the Holy Spirit. Those who have fully opened themselves to God cease to be cultural or statistic Christians, but become living sacraments. They become a signs of God’s presence in the world.
7. Charisms confirm their inner transformation. Miracles, prophecies, languages … It’s not just for the chosen. Not only priests are responsible for the Church. Each of us must read what is his charism in the church. If I ask God for these graces, he will definitely surprise me. He will lead me to something even more. I will be surprised like wedding headwaiter.
8. You have kept good wine, until now … God has kept the best for the last days – the wine of the Holy Spirit. It is never too late to draw from the jars of God’s joy and power.
Odsłony: 0