3 NIEDZIELA ZWYKŁA – ROK B
(Jon 3,1-5. 10)
Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: „Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam”. Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak powiedział Pan. Niniwa była miastem bardzo rozległym – na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: „Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona”. I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i przyoblekli się w wory od najstarszego do najmłodszego. Zobaczył Bóg ich czyny, że odwrócili się od złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.
(1 Kor 7, 29-31)
Mówię wam, bracia, czas jest krótki. Trzeba więc, aby ci, którzy mają żony, tak żyli, jakby byli nieżonaci, a ci, którzy płaczą, tak jakby nie płakali, ci zaś, którzy się radują, tak jakby się nie radowali; ci zaś, którzy nabywają, jak gdyby nie posiadali; ci, którzy używają tego świata, tak jakby z niego nie korzystali. Przemija bowiem postać tego świata.
(Mk 1, 14-20)
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi”. A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim. Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.
Myśli do kazania:
1. Bóg przemawia dziś do proroka Jonasza żyjącego w VII wieku przed Chrystusem. Prorocy w Izraelu byli często wzywani przez Boga, aby upominać Królów Izraelskich i Judzkich. Tutaj jednak sytuacja jest inna – Pan Bóg posyła Proroka Jonasza do Niniwy – stolicy okrutnego Imperium Asyryjskiego. Funkcją proroków była nie tylko walka z bałwochwalstwem – czyli oddawanie czci obcym bożkom. Walczyli także z Monolatrią, która polegała na tym, że Żydzi czcili co prawda Boga Jahwe, ale traktowali Go jako swego prywatnego Boga. Bóg Jahwe jest Bogiem wszystkich narodów i języków. To jest prawdziwy monoteizm. Bóg chce doprowadzić wszystkie narody do Zbawienia.
2. Prorok Jonasz ucieka przed misją. Boi się iść do tego strasznego miasta. Boi się, że zostanie zabity i upokorzony. Ucieka na statku przed Bożym wezwaniem. Wiemy, że Pan Bóg w cudowny sposób – poprzez brzuch wielkiego Lewiatana, stawia go przed murami miasta Niniwy. Jonasz zaczyna się teraz coraz bardziej bać Boga niż ludzi. Idzie przez miasto i wzywa ludzi do nawrócenia. …ludzie włącznie z królem się nawracają. Naszym największym wrogiem jest nasz strach. Boimy się może nie śmierci, ale ośmieszenia. Łatwo jest być wierzącym w Izraelu, ale trudniej w Asyrii. Trudno jest być wierzącym w przestrzeni gdzie panuje grzech i niewiara.
3. Droga do nawrócenia to nie tylko czekanie na przebaczenie Boga, ale pokuta. Pokuta, czyli konkretny wysiłek, który ma umartwić i upokorzyć nasze ciało. Nie chodzi tu o masochizm, ale o to aby dzięki tym bolesnym zabiegom szerzej otworzyć zardzewiałe drzwi naszego serca na Bożego Ducha.
4. Prorocy są także wezwani do tego, aby przypominać ludziom, że ta rzeczywistość jest nam dana tylkom na chwilę. Często szukamy w rzeczach doczesnych całkowitego spełnienia: rodzina, śmiech, pieniądze – to doprowadza nas do jeszcze większych pożądań. Często też wydaje się nam, że smutki i łzy będą nam zawsze towarzyszyć – to wpędza nas w rozpacz. Święty Paweł – jak prorok – pokazuje, że przemija bowiem postać tego świata.
5. Ludzie tu na ziemi doświadczają 4 rodzajów czasu: przeszłość, teraźniejszość, przyszłość i Wieczność. Diabeł chce żeby człowiek skupił się tylko na dwóch rodzajach czasu: na przeszłości – żyjąc wspomnieniami i adorując swoje zranienia; oraz na przyszłości – oddawać się się nierealnym marzeniom czy lękając się nie wiadomo czego. Pan Bóg chce aby człowiek, skupił się na teraźniejszości: dosyć ma dzień swoich trosk. I na Wieczności – bo tam właśnie pielgrzymujemy.
6. Czas się wypełnił… Bóg nam przypomina, że nie mamy czasu. Jezus tak jak Prorok Jonasz 2700 lat temu do Niniwitów – mówi do nas przez Ewangelię. Świat Boga już jest blisko. Nie podążajcie za marnością tego świata. Znajdziecie tylko pustkę. Nawracajcie się czyli umartwiajcie – a to da wam pokój. Żyjcie Ewangelią a znajdziecie radość.
7. Kilku rybaków uwierzyło Jezusowi i zostawiło swoje sieci. Zobaczyło, że życie to nie tylko troska o swoją pracę zawodową, ale troska o swoje duszę i duszę innych ludzi. Ten rodzaj pracy choć trudny już tu na ziemi owocuje szczęściem.
Thoughts to Gospel:
1. God speaks today to the prophet Jonah, he lived in 7th century before Christ. Prophets in Israel were very often called by God to correct kings of Israel and Judah. But now we have another situation – God sends Prophet Jonah to Nineveh – this is capital of the cruel Assyrian’s Empire. Prophets function were not only to fight against idolatry – it means worship pagan goddesses. They also fight against monolatry – it means that Jews worship God JAHWE, but treat Him like his own private God. God JAHWE is God of all nations and languages. This is real monotheism. God wants to lead all nations to Salvation.
2. The prophet Jonah ran away from God’s mission. He was afraid to go to this scary city. He was afraid that he will be killed and humiliated. He runs away on the ship from God’s calling. We knows, that Lord God in a marvellous manner – thru the belly of Lewiatan, put him before Nineveh’s walls. Now Jonah is more afraid of God, than people. He goes thru the big city and calls people to convert. …people including their king are converting. Our biggest foe is our fear. Maybe we don’t fear death, but we more afraid ridicule. It is easy to be faithful in Israel, but more difficult to be faithful in Assyria. It is difficult to be faithful in a space where reign sins and disbelieve.
3. The road to conversion this is not only waiting for God’s forgiveness, but penance. Penance, is specifically effort, that must mortify and humiliate your body. This is not about masochism, but this painful effort, opens wide rusty door of our heart for God’s Spirit.
4. Prophets are also called to remind people, that this reality is given for us just for a while. We often look for, in temporary things, complete fulfilment: family, entertainment, money – this just disappoint us in the end. Sometimes it seems, that sadness and tears are given to us forever – this drives us to despair. Saint Paul – like prophet – shows, that „…for the world in its present form is passing away.”
5. People on this earth experience four form of time: past, present, future and Eternity. Devil wants men to focus only on two kinds of time: on the past to live only in memories and their wounds; and on the future to let oneself go to unreal dreams, and be afraid of something from future. Lord God wants man to focus on present: because …each day has enough trouble of its own. And on Eternity, because this is a purpose of our pilgrimage.
6. „This is the time of fulfilment…” God reminds us, that we don’t have a time. Jesus like the Prophet Jonah 2700 years ago to Ninevetes – speaks to us thru the Gospel. Word of God is pretty close. Don’t follow the vanity of this world, you will find only emptiness. Convert yourself, mortify – and this will give you peace. Live the Gospel and you will find joy.
7. Few Fishermen started to believe Jesus and left their nets. They understood that life is not just care about their job, but caring for, our own soul and souls of other people. This kind of service, though tough, in time is fruitful happiness.
Odsłony: 0