31 NIEDZIELA ZWYKŁA – ROK A
(Ml 1,14b-2,2b.8-10)
Pan Zastępów mówi: Ja jestem potężnym Królem a imię moje będzie wzbudzać lęk między narodami. Teraz zaś do was, kapłani, odnosi się następujące polecenie: Jeśli nie usłuchacie i nie weźmiecie sobie do serca tego, iż macie oddawać cześć memu imieniu, mówi Pan Zastępów, to rzucę na was przekleństwo i przeklnę wasze błogosławieństwo, a przeklnę je dlatego, że sobie nic nie bierzecie do serca. Wy zaś zboczyliście z drogi, wielu doprowadziliście do sprzeniewierzenia się Prawu, zerwaliście przymierze Lewiego, mówi Pan Zastępów. A przeto z mojej woli jesteście lekceważeni i macie małe znaczenie wśród całego ludu, ponieważ nie trzymacie się moich dróg i stronniczo udzielacie pouczeń. Czyż nie mamy wszyscy jednego Ojca? Czyż nie stworzył nas jeden Bóg? Dlaczego oszukujemy jeden drugiego, znieważając przymierze naszych przodków?
(1 Tes 2,7b-9.13)
Stanęliśmy pośród was pełni skromności, jak matka troskliwie opiekująca się swoimi dziećmi. Będąc tak pełni życzliwości dla was, chcieliśmy wam dać nie tylko naukę Bożą, lecz nadto dusze nasze, tak bowiem staliście się nam drodzy. Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracowaliśmy dniem i nocą, aby nikomu z was nie być ciężarem. Tak to wśród was głosiliśmy Ewangelię Bożą. Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale – jak jest naprawdę – jako słowo Boga, który działa w was wierzących.
(Mt 23,1-12)
Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.
Myśli do Ewangelii:
1. W dzisiejszych czytaniach słyszymy jak Bóg zwraca uwagę kapłanom. Czyli tym którzy są odpowiedzialni za zbawienie Ludu Bożego. Słyszymy jak prorok Micheasz wylicza kapłańskie zdrady.
2. Po pierwsze, kapłani przestali otaczać Imię Boga szacunkiem. Można powiedzieć, że osłabła ich wiara. Swoją wiarę zaczęli przeżywać tylko intelektem a nie sercem. Przestali być przyjaciółmi Boga, a stali się urzędnikami.
3. Po drugie prorok pokazuje, że nie strzegli depozytu wiary i zaczęli stronniczo udzielać pouczeń. To znaczy bardziej się martwili o swoją popularność niż o chwałę Bożą. W swej próżność zaczęli zabiegać o przychylność ludzi a nie o wypełnienie woli bożej. Widzimy więc, że dwa podstawowe grzechy kapłanów to brak głębokiej wiary i szukanie własnej chwały.
4. Święty Paweł w pierwszym liście do Tesaloniczan, daje dobre świadectwo o swoim kapłaństwie. Staje przed mieszkańcami Tesaloniki jako człowiek głębokiej wiary, zatroskany o głoszenie Słowa Bożego. Sam pracuje na swoje utrzymanie. I głosi Ewangelię z pokorą.
5. Z kolei w dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus podobnie do Proroka Micheasza czyni gorzki wyrzut żydowskim kapłanom. Zarzuca im hipokryzję. Dużo mówią o tym jak trzeba żyć ale sami tak nie żyją. Zapominają, że słowa uczą, natomiast przykłady pociągają. Kolejna napiętnowana wada to przywiązanie do zewnętrznych rytuałów (szaty, ceremonie i miłosierdzie na pokaz). Przestali być ludźmi wewnętrznymi.
6. Grzechy kapłańskie czyli: brak wiary, próżność czy hipokryzja – zakażają także lud Boży. Często rodzice, którzy są kapłanami dla swoich dzieci nie umieją przekazać im głębin wiary. Zamiast uczyć dzieci zasad i wymagać od nich bardziej dbają o to aby być fajni. Być fajnym to najważniejsze przykazanie. Chcą być celebrytami dla swoich dzieci, a nie rodzicami.
7. Czasami stawiają wymagania, ale nie dają dobrego przykładu. Chcą aby ich dzieci żyły według Bożych zasad choć sami tego nie czynią. Ciągną ich w dół. Są dla nich przyczyną zgorszenia. Pamiętajmy wiec dzisiaj i my kapłani i wy rodzice o miłości odpowiedzialnej.
Thoughts to Gospel:
1. In today’s readings we hear that, like God, the Prophet Malachi corrects priests, who are responsible for the salvation of God’s people. We hear that the Prophet Malachi counts priests’ sins.
2. First of all, priests stopped using God’s Name with respect. We could say, that their faith was getting weak. They started to receive faith only by their own intellect, not by their hearts. They stopped being God’s friends, but become only clerks.
3. The second thing the Prophet shows, is that the priests didn’t guard their faith deposit, and they started using one sided sentences. Which means that they were more worried about their own popularity, rather than God’s glory. In their vanity, they started to strive for the favor of the people, not for fulfilling God’s will. So we see that the two main sins the priests committing, are shallow faith and seeking their own glory.
4. Saint Paul in the First Letter to the Thessalonians, gives a good testimony about his own priesthood. He stands before the inhabitants of Thessalonia, as a man of deep faith, concerned about preaching God’s Word. He works alone for his maintenance, and preaches the Gospel with humility.
5. In turn, in today’s Gospel, the Lord Jesus, like Prophet Malachi, made a bitter reproach towards the Jewish priests. He confronts them about their hypocrisy. They speak a lot about how to live, but they don’t live according their words. They forget that words teach people, but examples show them. The next defect is their attachment to outside rites (dress, ceremonies and mercy for example). They stopped being inward people.
6. Priests sins: lack of faith, hypocrisy and vanity – infect ordinary people as well. Very often, parents (which are priests for their children) do not pass on their deep faith to their children. Instead, they teach their children rules that they require from them. They care more about being cool. Be cool – this is the most important commandment to some parents. They want to be celebrities for their children, not parents.
7. Sometimes they make demands, but they don’t give a thorough example. They want their children to live according God’s rules, but they don’t do it themselves. They pull down their children and grand children. They are the reason of scandal for their family. Let’s remember today – we priests, and you parents are responsible to guide with love.
Odsłony: 2